امام برای خداحافظی به خیمه ها مراجعه می کند که متوجه گریه های فرزند کوچک خود(علی اصغر) می شود امام  فرزند را از خانواده می گیرد و مقابل لشکر می آورد و درخواست آب برای کودک خود می کند( اطلاعات بیشتر در کتابهای تاریخی قابل رویت می باشد)

بعضی مواقع با مسائل و بحران هایی مواجه می شویم و باید تصمیم اتخاذ نمائیم  در آن موقعیت چه کاری انجام می دهیم؟

در مورد مراحل تصمیم گیری کتب و مقالات متعددی منتشر شده است و قابل دسترسی می باشذ ولی همه این منابع به داشتن اقدام و عمل تاکید دارند

لطفا شرایط اما حسین (ع) را تصور کنید همه یاران او  شهید شده اند او برای خداحافظی با خانواده اش تشریف می آورد و طفل خود را برای سیراب کردن تحویل می گیرد و..

از نظرهای مختلف(اوج مظلومیت، عزت نفس ، شقاوت دشمن و…) در مورد کار امام حسین(ع) بحث شده است  در این مقاله از بعدی دیگر( که مورد ضرورت و نیاز جامعه است) نگاه خواهم داشت.

قبول  دارم شرایط اقتصادی کشور سخت است ولی ما به عنوان انسان و اشرف مخلوقات چه کاری انجام می دهیم؟

دو طرز فکر وجود دارد:

طرز فکر اول)فشارهای اقتصادی را برای پیشرفت خود مفید می داند و در واقع تهدید را فرصت می نامد و او با تلاش و افزایش مطالعه و تحقیقات راه خارج شدن از مشکلات خود را می یابد  یا در صورتی که نتوانست راه را  می سازد. این افراد اصلا فرصت انتقاد کردن از مسائل را ندارند و فقط روی خود تمرکز دارند

طرز فکر دوم) از فشارهای اقتصادی ناامید شده و انرژی خود را کاهش می دهد و همه جامعه را مقصر میداند و هر کجا با آنها روبرو شویم در حال انتقاد از شرایط جامعه هستند و اگر از آنها سوال شود شما چه کاری کرده اید؟ تنها یک جواب دارند که مگر می شود کاری انجام داد!!

لطفا با خود بیندیشیم  و از خود سوال کنیم که ما از کدام طرز فکر و گروه هستیم

دو راهکار برای برخورد با مشکلات و …در جامعه وجود دارد:

• جستجو برای یافتن مقصر
• حستجو برای یافتن راه حل

واضح و آشکار است یافتن مقصر ، کاری برای ما انجام نمی دهد ما باید برای یافتن راه حل جستجو نمائیم

آیا در وقت های بیکاری (اتوبوس،مترو و…) به مطالعه یا آموزش روی خود می پردازیم یا در حال انتقاد و منفی نگری و… می باشیم