حدود ۱۵ سال پیش یکی از دوستان به من مراجعه نمود و از ابتلا شدن  به هپانیت C  گریان بود مقداری با او صحبت نمودم ولیکن بغض اجازه صحبت را به او نمی داد این دوست عزیز می گفت یک واحد خون اهدا نموده ام به من اطلاع دادند که  بیماری هپاتیت C دارم و می گفت نمی دانم چه کار کنم و می ترسید به پزشک مراجعه نماید با یکدیگر به نزد پزشک رفتیم و متوجه شدیم قبلا  بعلت عمل شکستگی پاهایش تزریق خون داشته بود(قبلا هپاتیت C  در آزمایشات اهدا خون بررسی نمی شد) و مبتلا شده بود و دکتر  به او گفت  سالیانه برای بررسی شدت و تعداد ویروس در خون خود مراجعه کند و…

هفته قبل دوستم تماس گرفت و گفت یادت هست که هپاتیت C داشتم

اصلا فراموش کرده بودم وقتی گفت یادم آمد و گفتم الان چطوری

گفت همان طور که گفتی اصلا به بیماری و بیمار بودنم فکر نکردم الان تصمیم دارم ازدواج کنم و دیگر نمی توانم به توصیه شما (که گفتی به بیماری فکر نکن) عمل کنم و باید با شریک آینده زندگی خود در این مورد صحبت کنم و مجددا میترسم به پزشک مراجعه نمایم

من به این دوست عزیز گله نکردم (کار انجام شده بود و گله من اثری نداشت و دوست نداشتم حالش را بدتر کنم) ولی من به او گفته بودم تو وظیفه انسانی ات که مراجعه به پزشک است انجام بده (آزمایشات سالیانه و احیانا درمان) و اصلا به بیماری فکر نکن خیلی از اساتید بزرگ هستند که با استفاده از تلقین و استفاده از ضمیر ناخودآگاه مبادرت به درمان بیماری می کنند ولیکن در ۱۵ سال پیش نظرم  بر آرامش فکری او بود و…

به مطب پزشک مراجعه کردیم و فهمیدیم چندین سال است که دارویی برای درمان هپاتیت C کشف شده است و با ۳ ماه درمان(روزی یک قرص) بیماری محو می شود و شعار مرکزهپاتیت ایران محو و نابودی هپاتیت تا سال ۱۴۰۰ بود و …

به همت پزشکان و داروسازان و پژوهشگران عزیز  هپاتیت C  قابل درمان شده است و از اعماق وجود خود از این عزیزان که وقت خود را برای سلامتی مردم و بهبود شرایط زندگی دیگران می گذارند تشکر می کنم

الان تقویم را رویت کردم امروز روز بزرگداشت محمد بن زکریای رازی و روز دارو ساز می باشد(خوشحالم که مقاله همزمان با روز دارو ساز منتشر می شود)

و اما ۳ نکته اساسی:

افراد ۲ دسته هستند :

مبتلایان به هپاتیت C  و افراد غیر مبتلا به هپاتیت C

نکته ا:مبتلایان به هپاتیت C

این عزیزان شاکر خداوند باشند که  بیماری آنها درمان پذیر است و با مصرف ۳ ماهه دارو در مرکز هپاتیت ایران اجرایی است. و…

نکته ۲:افرادی که مبتلا نیستند

آیا نمی خواهید خدا را از ته دل شکر کنید که چنین بیماری ندارید.

ویروسی خطرناک، بیماری هپاتیت C را ایجاد می کند و به تدریج کبد را درگیر می کند و متعاقبا ایجاد سیروز کبدی و نهایتا منجر به سرطان کبد می شود و متاسفانه(بعلت وجود ویروس در خون بیمار) پیوند کبد نیز امکان پذیر نیست

در اینجا به یاد شعر مطلع گلستان سعدی افتادم

وقتی هپاتیت سی داری باید خدا را شکر کنی

و اگر نداری نیز باید خدا را شکر کنی

از دست و زبان که برآید کز عهده شکرش به در آید

و…

نکته ۳: وقتی هپاتیت C به همت پژوهشگران و داروسازان نازنین درمان پذیر شده است…

امار مبتلایان به هپاتیت C  کمتر از ۵ درصد جامعه  است و پژوهشگران با تلاش زیاد مبادرت به کشف درمان بیماری نمودند.

آیا منطقی است که برای مسائل اشتغال ، زناشویی و ازدواج و …بصورت کل مسائل ارتباطاتی بین افراد که همه جامعه درگیر آن هستند کاری صورت نگرفته باشد

دوستان و عزیزان اگردر هر زمینه ای مسئله و ناراحتی دارید ۲ کارانجام دهید:

الف.پذیرش مسئله

ب.پذیرش اینکه خودمان نمی توانیم حل کنیم

بیائیم با آموزش آشتی کنیم(آموزش تا آخر عمر باید دوست ما باشد)

به عنوان مثال اختلافات زناشویی، اختلافات والدین وکودکان،اختلاف کارفرما و کارکنان و…

اول بپذیریم که مسئله ای وجود دارد و  سپس دانش های قبلی خود را کنار گذاشته و با مطالعه کتاب،استفاده از اینترنت ،استفاده از مشاورین و…مبادرت به حل موضوع کنید .اگر قرار بود راه حل های قبلی شما جواب بدهد تاکنون جواب داده بود.

متاسفانه اسم آموزش که مطرح می شود به آموزش های تخصصی فکر می شود در صورتی که مهارت های ارتباطی فردی و میان فردی بزرگترین آموزش مورد نیاز جامعه می باشد. پیشنهاد می کنم کتاب ارتباط بدون خشونت نوشته مارشال روزنبرگ، تئوری انتخاب را مطالعه کنید( محصولی در مجموعه مهارت ارتباط در حال تدوین می باشد و به زودی قابل عرضه می باشد)

عادت دارم از وسائل نقلیه عمومی استفاده کنم و اخمهای مردم واقعا ناراحت کننده است چرا نمی خندیم.

اگر  آمارهای جهانی را بررسی کنیم شرکت ها و ادارات موفق واحدی فعال برای آموزش دارند و…