اگر از جنبه مدیریت نیز به حادثه بی نظیر کربلا نگاهی داشته باشیم به خوبی آنرا تحسین می کنیم. لذا از این موضوع استفاده نمودم تا در مورد نقش مدیریت در سازمان ها،کارخانجات و …یا خانواده ها مطالبی را ذکر نمایم

قبلا در مورد مدیریت راهبرانه که توسط دیمینگ ارائه گردیده است مواردی به ذکر شد.

و  بیان شد که هر مدیر باید 4 نقش را دارا باشد:

• معلم باشد و مبادرت به آموزش نیروها نماید
• مشاور باشد و به نیروها مشورت داده و مشورت بپذیرد
• دوست باشد و با کلیه کارکنان مثل دوستان برخورد داشته باشد
• رئیس باشد و تصمیمات نهایی را شخصا (با نهایت مسئولیت پذیری)اخذ نماید

و همین طور که می دانیم بهترین تئوری مدیریت در جهان،مدیریت راهبرانه می باشد

و آقای ویلیام گلسر به زیبایی در کتاب مدیریت بدون زور و اجبار مواردی را بیان می کند.

باور قلبی من این است که عمل به این آموزه ها، انسان را در مدیریت زندگی شخصی و کاری موفق می کند

شاید سوال شود ما فردی عادی هستیم و مدیر و رئیس نیستیم لذا دانستن مدیریت برای ما سودی ندارد؟

در جواب می گویم که همه ما مدیر و رئیس هستیم و حداقل در خانه خود مسئولیت داریم و باید توانایی داشته باشیم

شب عاشورا امام حسین(ع) نیز:

در جایی معلم است و آموزش می دهد(به زینب می گوید پس از شهادت چه کاری انجام دهد ، اولین شهید بنی هاشم فرزند خودش می باشد و یا…)

در جایگاهی مشاور است و مشورت می کند و می پذیرد(صحبت های شب عاشو را و یا…)

در جایگاهی دوست است (برایش فرقی ندارد غلام او باشد یا برادرش ، برای وداع همه اقدام می کند یا …)

در جایگاهی رئیس است(نظر قطعی را خود می دهد و می فرماید عبادت را دوست دارم یک شب مهلت بگیرید یا …)

خلاصه کلام

اگر دوست داریم در مدیریت زندگی خود یا شرکت و اداره خود موفق باشیم راهی بجز مدیریت راهبرانه وجود ندارد

مدیر اداره یا کارخانه هستیم باید نظرات همه را بشنویم و در انتخاب و شرایط نیروها دقت کنیم و آموزش کافی به آنها ارائه نمائیم و در خاتمه تصمیم نهایی را خود اخذ کنیم

پدر یا مادر خانه هستیم باید با رفتار و زبان خود آموزش دهنده به اهل خانه باشیم

سپس مثل یک دوست دلسوز  صحبت و مشورت و در خاتمه تصمیمات اساسی را اخذ نمائیم.